IS DE WATERDOOP EEN BEGRAFENIS?

Kolossensen 2:12

( vertaald vanuit het Engels)

Deze vraag zou eigenlijk overbodig moeten zijn in deze tijd van Bijbelstudies, kerken, religieuze opvoeding, Bijbelsscholen enz.., maar dit is niet het geval. Degenen die waterdoop door onderdompeling preken , zijn ervan overtuigd dat hun manier de enige goede is. Zij realiseren zich echter niet dat waterdoop vaak iets anders betekent, namelijk diverse reinigingen, wassingen Hebreeen 6:2. Deze waren opgelegd aan Israel totdat de “tijd der verbetering”zou komen. Op het kruis heeft onze Heere hieraan een einde gemaakt! Lees Hebreeen 9:10.

Tenminste drie methoden van wassingen, dopen, waren tijdens de wet voorgeschreven, afhankelijk van de verschillende plichten van de priesters, namelijk het sprenkelen, het (uit)gieten en het baden. Alle drie hebben dezelfde authoriteit als men vastbesloten is nu nog die verouderde wetten toe te passen, Romeinen 10:4, Efeze 1:7. We zullen echter alleen tot de juiste conclusie komen als we al deze verordeningen plaatsen in hun passende bedelingsachtergrond.

Degenen die in de ark gedoopt waren, werden niet begraven in het water, maar er juist door “gedragen”, Genesis 7:12. De Israelieten werden in Mozes in de zee gedoopt. Toch heeft het water geen van hen aangeraakt, Exodus 14;22, I Korinthe 10:2. Er is dus geen sprake van begrafenis. Petrus thema op de Pinksterdag was alleen de dood en de opstanding. Paulus introduceerde het feit van de begrafenis in verband met de identificatie met onze Heere. Het is veelzeggend dat dood en opstanding onderwerpen zijn van profetie, maar begrafenis niet, I Korinthe 15:3-4.

De gehele context van Kolossensen 2:12 heeft een geestelijke achtergrond. De drievoudige identificatie is geopenbaard aan en door de apostel Paulus. Het begrafenis-aspect had geen deel in Petrus ' boodschap. De begrafenis is de middelste schakel van onze identificatie met Hem: door de geestelijke dood-begrafenis-opstanding.